Doğduğu gün sünnet ettireceğim dediğim halde bugüne kadar gelebildik çünkü ben ne kadar sünnet ettirelim dediysem gittiğim tüm doktorlar ettirtmedi. Neyse ki tüm çaba ve ısrarlarım 8,5 aylıkken noktalandı. Nasıl olacak acıyacak mı çok ağlayacak mı derken de ameliyathane kapsında bulduk kendimizi ve bizi içeriye almamalarıyla dank eden tokmak sinirlerimi bozsa da farktettirmedim. 30.12.2017 09:30 saatinde içeri alınan evladım yaklaşık 45 dk boyunca içerideydi ve bizsizdi nasıldı nasıl oldu ne yaptı diye 45 dk yı 45 saat olarak düşüncelerle sessiz sakin geçti ve çocuğum yarı baygın bir şekilde geldi kafası kalkmıyor kalktığı an düşüyor :( üzücü ama operasyonun sağlıklı geçmiş olması sevinirici:)
Ardından yarım saat hastanede bekledikten sonra taburcu olup eve geçtik ve doktorum hiç bir ilaç vermedi. Ateşi çıkarsa ateş düşürücü vermemiz yeterliymiş. Bezli bebek olduğundan çişi orayı iyileştircekmiş.
Kısa bir süreç ne kadar erken yaşta yaptırırsanız o kadar iyi:)
Eve geldik dayısı tarafından alınan hediyelerle oynarken birşey olacak acıyacak diye tüm gözler üzerindeyken Sarp'cığım normal hayatına kavuşmuştu. Ta ki ertesi gün morarmaya başlayana dek bizim şoklar için kaldığımız ana kadar buda normalmiş önce şişecek sonra moraracak sonra iyileşecek. Unutmayalım:)
